Logopeda

LOGOPEDA - mgr Hanna Gawrych-Budner
 

 

ZADANIA LOGOPEDY

1) diagnozowanie logopedyczne, w tym prowadzenie badań przesiewowych w celu ustalenia stanu mowy oraz poziomu rozwoju językowego uczniów;

2) prowadzenie zajęć logopedycznych dla uczniów oraz porad i konsultacji dla rodziców i nauczycieli w zakresie stymulacji rozwoju mowy uczniów i eliminowania jej zaburzeń;

3) podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegających powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej we współpracy z rodzicami uczniów;

4) wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w:

a) rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki,

b) udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

 

Profilaktyka - zapobieganie powstawaniu wad i czuwanie nad prawidłowym rozwojem mowy. Prowadzenie ćwiczeń kształtujących prawidłową wymowę i doskonalenie mowy już ukształtowanej.

Diagnostyka - diagnoza logopedyczna, przeprowadzanie badań wymowy dzieci w wieku szkolnym, udostępnienie wyników badań zainteresowanym rodzicom i nauczycielom

Terapia - usuwanie, likwidowanie wszelkich zakłóceń i zaburzeń komunikacji językowej i pomoc dzieciom mającym trudności w mówieniu, rozumieniu, pisaniu i czytaniu. Objęte opieką logopedyczną są wyznaczone dzieci, z którymi prowadzi się zajęcia w małych zespołach.

Współpraca - w przypadku trudności nawiązuje się kontakt z psychologiem, audiologiem, poradnią psychologiczno-pedagogiczną, neurologiem dziecięcym.

Konsultacje dla zainteresowanych rodziców  odbywają się po uprzednim umówieniu.

kontakt - tel. 67 255 15 21

PORADY DLA RODZICÓW:

Opanowanie mowy uzależnione jest od wielu czynników wewnętrznych i zewnętrznych.

Dla prawidłowego kształtowania i rozwoju mowy konieczne jest właściwe funkcjonowanie:

1. narządu słuchu,
2. aparatu artykulacyjnego (wargi, język, podniebienie, policzki, uzębienie),
3. aparatu fonacyjnego (krtań, gardło, jama nosowa),
4. oddechowego (płuca, oskrzela, tchawica),
5. ośrodkowego układu nerwowego,

Proces kształtowania się mowy uzależniony jest także od poziomu rozwoju umysłowego i emocjonalnego oraz warunków środowiskowych i społecznych (w tym: wzorca wymowy funkcjonującego w rodzinie, atmosfery, stylu wychowania i postaw rodziców).Wadliwe funkcjonowanie któregokolwiek z tych elementów komplikuje prawidłowe kształtowanie i rozwój mowy. W efekcie może dawać różnego rodzaju zaburzenia i wady.

W codziennej pracy logopeda styka się najczęściej z grupą wad artykulacyjnych nazwanych deslalią . Dyslalia - to nieprawidłowość w wymawianiu jednej głoski, wielu głosek, a nawet niemal wszystkich głosek równocześnie. Przy zachowanym rytmie, melodii i akcencie, sama wymowa jest niewyraźna, mało lub zupełnie niezrozumiała.

W obrębie dyslalii tymi, które w pierwszej kolejności wymagają interwencji logopedy są deformacje (zniekształcenia brzmienia) głosek, w wyniku czego powstają dźwięki nie należące do zasobu głosek języka polskiego. Są to:

 

seplenienie międzyzębowe	dotyczyć może głosek: s, z, c, dz, ś, ż, ć, dź, sz, ż, cz, dż, w czasie wymowy język wsuwa się między zęby;
seplenienie boczne	dotyczy wymienionych powyżej głosek, język ułożony jest niesymetrycznie, dźwiękom towarzyszy charakterystyczne nieprzyjemne dla ucha brzmienie;
seplenienie wargowe	dotyczy także wyżej wymienionych głosek, język nie bierze udziału w ich wymowie, głoski wymawiane są wargami charakterystycznie wysuniętymi do przodu, jak przy dmuchaniu;
seplenienie wargowo-zębowe	wymienione wyżej głoski wymawiane są przy udziale górnych lub dolnych siekaczy i przeciwległej wargi (język pozostaje bierny),
reranie dotyczy głoski "r"	zamiast drgań czubka języka głoska ta może być wymawiana poprzez drgania języczka podniebiennego,warg, policzków;

Natomiast wszelkie zastępowanie głosek trudniejszych do wymówienia głoskami łatwiejszymi, np. sanki - sianki, szkoła - skoła, rak - lak, będące przejawem nieukończonego rozwoju mowy, nie traktujemy jako wady wymowy, jeśli występuje poniżej 6-7 roku życia.

U dzieci powyżej 7 roku życia do wad wymowy zaliczamy dyslalię o charakterze deformacji głosek oraz wymowę charakteryzującą się zamianą głosek trudniejszych do wymówienia głoskami łatwiejszymi, gdyż do tego czasu rozwój mowy powinien być zakończony od strony artykulacyjnej.

Dyslalie o charakterze paralalii (zamiany) głosek, to najczęściej:

seplenienienie	dotyczy głosek: s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź, sz, ż, cz, dż, głoski te zamieniane mogą być w obrębie tych rzech szeregów, np.: szkoła - skoła - śkoła, sałata - szałata - śałata, ślimak - szlimak - slimak,
reranie	głoska "r" może być zastąpiona głoską "l" lub "j" np.: rak - lak - jak, rower - lowel - jowej,
wadliwa wymowa głosek "k" i "g"	ich substytutami są najczęściej "t" i "d", np.: kot - tot, guma - duma

Niezależnie od ogólnego podziału dyslalii (deformacje, zastępowanie, brak głoski) wyodrębniona jest szczególna postać dyslalii, która - ze względu na metodykę postępowania powinna być wydzielona. Jest to wymowa bezdźwięczna (nazywana też mową bezdźwięczną).

 

ubezdźwięcznianie

głoski dźwięczne: b, bi, d, di, g, gi, z, ź, ż, dz, dź, dż, w, wi zamieniane są na bezdźwięczne: p, pi, t, ti, k, ki, s, ś, sz, c, ć,f ,fi, (bez drgań wiązadeł głosowych, np. bada-pada, domek-tomek);

 

 

Polecam strony internetowe  z  ćwiczeniami logopedycznymi:

http://www.mimowa.pl   http://www.superkid.pl    http://www.logofigle.pl  

maria.rozwodowska.fm.interia.pl/str/zestawy.htm